W dokumentacji nazistowskiej transporty odchodzące do zamku nigdy nie zawierały miejsca przeznaczenia, określano je jako »transporty inwalidów« lub transporty pacjentów skierowanych do leczenia sanatoryjnego. Tymczasem przywożeni do Hartheim byli od razu prowadzeni do komory gazowej. Tych, którzy mieli złote zęby lub mostki, oznaczano wcześniej na plecach czerwonym krzyżykiem. Później zatrudnieni w ośrodku lekarze SS przygotowywali akty zgonu, wpisując przyczyny śmierci z listy otrzymanej z centrali T-4. Następnie w poszczególnych obozach wystawiano dokumenty zgonu, wskazując nieprawdziwe miejsce śmierci (z reguły dany obóz koncentracyjny), nieprawdziwy czas (z reguły późniejszy) i nieprawdziwą przyczynę (z reguły naturalną). Przez lata członkowie rodzin byli więc przekonani, że ich bliscy zginęli w innym miejscu, innym czasie i z innego powodu.
Marek Rabiega, Hartheim – zamek smierci, Biuletyn IPN pamięć.pl, nr 8/2012
Listy 17 transportów, transporty nie odbywały się w niedziele
12.8.1941 wt. – 70 więźniów
13.8.1941 śr. – 80 więźniów
14.8.1941 czw. – 45 więźniów
15.8.1941 pt.- 75 więźniów
16.8.1941 sob. – 75 więźniów
18.8.1941 pon. – 80 więźniów
19.8.1941 wt. – 75 więźniów
20.8.1941 śr. – 80 więźniów
21.8.1941 czw. – 90 więźniów
3.12.1941 czw. – 60 więźniów
4.12.1941 pt. – 60 więźniów
5.12.1941 sob. – 60 więźniów
6.12.1941 pon. – 61 więźniów
8.12.1941 wt. – 60 więźniów
9.12.1941 śr. – 60 więźniów
10.12.1941 czw. – 63 więźniów
4.2.1942 śr. – 77 więźniów