My wiedzieliśmy kiedy ojciec zginął. On wtedy do nas przyszedł! Pewnej nocy pobudziliśmy się wszyscy, ja i moje rodzeństwo. Zbudził nas delikatny głos taty — Stasiu, Stasiu moja, Stacho kochana!

Po eksmisji mieszkaliśmy na pokoju w mieszkaniu w rynku, na parterze. Mama stała już przy oknie i zaniepokojona wyglądała na zewnątrz. Podbiegliśmy do niej i wtedy go zobaczyliśmy. To tata szedł w naszym kierunku i szeptał te słowa. Wołaliśmy do niego, ale nie reagował. Minął nas, nie zatrzymał się, szedł dalej przed siebie. Długo jeszcze słyszeliśmy głuchy i pusty dźwięk jego kroków, jakby stukot butów na drewnianych podeszwach.

To był ostatni raz kiedy widzieliśmy ojca.

Wspomnienia syna Stefana